TESADÜFLER

      

Bizim dışımızda gerçekleşen anlar vardır. Bizimle bağlantılı olan. Bazıları kader der buna. Artık o kadar iyi anlıyorum ki kaderim tesadüflerin elinde. Sıradan bir günü tesadüflerle unutulmaz kılan ne peki? Yaşadıklarımız mı hissetiiklerimiz mi? Yoksa her şey olması gerektiği gibi mi günlük döngümüzde?

Bilemiyorum...

Bilemiyorum... Ne çok kullanır oldum son zamanlarda bu kısa kararsız cümleyi. Bilemiyorum... Sanki her şey benim dışımda gerçekleşiyor da ben buğulu bir camın ardından olanları izliyormuşum gibi. Görmek, dokunmak değildir çoğu zaman. Yüzündeki yaşam izlerini görmekle o izlere dokunmak aynı şey mi? Bilemiyorum... Aynı olmamalı... Elimdeki çizgilerin derinliği birileri için önemli olmalı. Bakışımdaki ifade, görebildiklerim, olayları değerlendirebilme yetim. Susuşlarım, gülüşlerim... Bir yankı olmalı bana geri dönen. Yaptığım saçmalıkların farkına vardırıp yüzüme vuran. Bir yansıma olmalı ya da sihirli bir ayna... Günün sonunda "Ayna ayna söyle bana..." diye masal cümlesiyle avunduğum.

Güneşin doğuşu ve batışı arasındaki yaptıklarım ne kadar da aynı. Her günüm biraz dün biraz bugün biraz yarın. Yerleri değişse bile sonuç hep aynı. Toplama işlemindeki toplananlar gibi. Klonlanmış bir hizmetkar gibi. Ölümle eşdeğer anlar gibi. Sonunu bekleyen bitkisel hayattaki ölü beyin gibi.

Zamanımı farklı yerde olmak için kullanabilirdim. Kaderim bu coğrafyada çizilmeseydi. Ya da her zamanki gibi beynimde uyuşuk hikayeler uydurup şu aptal koltuktan kalkabilseydim. Genlerimi de suçluyorum bazen. Keşke biraz daha maceraperest olabilseydim. Ya da kan görünce bayılan bir bünyem olmasaydı. Ufak şeyleri büyütmeseydim. Keşke, keşkelerle ördüğüm şu duvarı yıkabilseydim.

Tesadüfler demiştim. Hayatımı önemli kılan ve hep aynı geçen sıkıcı günlerimden ayıran. Sadece elimde tuttuğum bir avuç yıldız gibi. Çoğu da söndü artık zaten. Tarihler hatırlanmak için mi hatırlamak için mi? Bilemiyorum... Ah ah bilemediğim o kadar çok şey var ki. Başkasının gözünden görmek istediğim o kadar çok an var ki... Mayıslar, haziranlar,eylüller... Her yeni gün bir tesadüfe hazırlar bizi. O tesadüfe dokunmak ümidiyle...

Aylin ALAGÖZ / 2013