SOKAK İZİ

Yürüdüm yine boşlukta,
Terkedilmiş sokaklarda,
Bir çocuk duruyordu köşe başında,
Issız, kirli, düşünceli...
Belki de kederli...
Hayata bakıyordu..
Mavi gökyüzünün griliğine belki.
Renklerin canlılığına
İçindekilerin solmuşluğuna
Geleceğine bakıyordu belki de
Mavi gözlerindeki parlak perdeden
Umuduna ket vuran paslı duygularla
Aslında bildiği ama bilmek istemediği
Hiç öğrenemeyeceği bir hayata...
Yanından akıp giden başka yaşamlara
Olmak istediği o adama bakıyordu belki de
Gıptayla
Hayranlıkla
Serseri bir duyguyla
Beton yığıntıları var her tarafta
Aklında, yüreğinde, her yerinde

Bir kız çocuğu geçiyor şimdi o izbe yerden
Sevimli bir yüz, kocaman bir gülümseme
Renkli hayaller var içinde
Bakınca gözlerinin derinliklerinde,
Elinde bir balon tutuyor
Sımsıkı
Rengi pembe
Gökyüzüne uçmasın hayalleri diye
Saf kalsın, kimse çalmasın, kimse dokunmasın diye
Elinden alınmasın hayatının pembesi diye
İkisi de gökyüzüne bakıyor şimdi
Aynı yerden, aynı sokaktan
Farklı hayallerle
Farklı duygularla
"ÖZGÜRLÜK"tür belki
İkisinin de aklından geçen tek düşünce
Gökyüzünde kendilerini bulmaktır belki de
Renkleriyle kavuşmak
Ötekilere karışmak
Karışarak çoğalmak, renklenmek
Yaşama bulanmaktır belki
Kendi ayak izleriyle
Sokağın iziyle belki...