Beethoven' dan çalan bir şarkıydı gün
Dingin, uyumlu...
Ne bir gülüş vardı yüzlerde,
Ne bir yağmur gökyüzünde.
Güneş bile terk etmeye meyilliyken günü,
Saklambaç oynardı hayallerim.
Ebelerdim geç kalmışlıklarımı.
Dağılan bulutlardan bir perde,
Göz bebeklerimin hep üzerinde.
Ayrılıkla çalan bir piyano,
Hatırlatırdı hep bana.
Çocukluğumu, gençliğimi...
Ölümün soğuk yüzünü,
Gülmeyen bir nota duyduğumda,
Işıldamayan bir bakış gördüğümde,
Anlardım son bulmuşlukları.
Çaresizce çalan kimsesiz şarkıları.
Son notasını çalan bir şarkıydı gün.
Son dansını yapan bir dansçı,
Son resmini çizen bir ressam,
Son nefesini alan bir "yabancı"ydı gün,
Başka dünyalara istemsiz bir sürgün.
Aylin ALAGÖZ/ 2012
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder