Bir damlaydı geceden süzülen,
Gözlerindeki menevişleri büyüten,
Karanlığın pençesiydi.
Hep peşinde...
Gölge gibi yalın ayak ve kendinden.
Harabe bir şehir silueti.
İnsanları yok olmuş manzaralar.
İçinden gelip geçen ışıklar,
Galata'nın yorgun ışıkları,
Süslüyor yine etrafı.
Galata'nın tahta kokan sokakları,
Susuyor yine insanları.
Siyaha bürünmüş etten kentler,
Kemikten yaşam yığınları...
Kaybolmuş sanki şehrin tüm parçaları.
Işıkları orda, taaa karşı kıyıda...
Denizin yosun kokusuyla buluşmuş,
Uzun bir seyirdeler adeta.
Mühürlenmiş dudakları,
Susmalı dalgaların eşliğinde.
Kayalara çarparken parçalanmalı gülüşler,
Geriye çekilirken köpürmeli sular.
Susmalı anlayana kadar.
Susmalı anlatana kadar.
Susmalı Galata'nın ışıkları sönene kadar...
Aylin ALAGÖZ/ 2013
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder